وظایف منتظران

در روایات، برای انتظار فرج، ثواب‌های زیادی، بیان شده است.

اگر منتظران با وظایف خود آشنا نباشند و به آن عمل نکنند، تاریخ تکرار خواهد شد و همان گونه که در زمان امام حسین ـ علیه السّلام ـ ، شیعیان فراوانی وجود داشتند، لیکن از میان آنها، تنها 72 نفر به وظیفه‌ی خود عمل کردند و لذا امام حسین ـ علیه السّلام ـ تنها ماند و آن چه نمی‌بایست اتفاق بیفتد، اتفاق افتاد، در زمان غیبت هم، چنانچه شیعیان به وظایف خود عمل نکنند، امام زمانشان تنها خواهد ماند و ظهورش به تأخیر خواهد افتاد.

در اینجا پاره‌ای از وظایف شیعه در دوران غیبت را بر شمرده و به توضیح برخی از آنها می‌پردازیم:

مشکل عمده‌ی جامعه‌ی ما، بسط سطحی مهدویت‌گرایی است.باید اذعان داشت که مهدویت و انتظار، نه از حیث عقیدتی، نه از حیث اندیشه و تفکر، و نه از حیث سلوک و رفتار، عمق چندانی در بین مردم و خصوصاً جوانان ما ندارد و در همین راستا، ضررهای فراوانی متوجه نظام ما شده است.

مهم‌ترین ریشه‌ی این مشکل. برخورد سنتی مردم با مهدویت و انتظار است، متأسفانه مردم ما عادت کرده‌اند، آنچه را که آسان‌تر است و برای تأمین زندگی مادی و عادی آنان، سودمندتر به نظر می‌رسد، برگزینند و گرایش کمتری به مقوله‌های معرفتی و تعهدآور داشته باشند. مثلاً نیمه‌ی شعبان را بهانه‌ای برای طاق نصرت بستن و تزیین معابر و برگزاری جشن‌ها قرار می‌دهند و مداحی‌ها را بر سخنرانی‌ها و دریافت پیام‌های مهدویت و انتظار ترجیح می‌دهند.

اکثر مردم، زیارت جمکران و نماز صاحب الزمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ را تنها ابزاری برای درخواست حوائج از آن بزرگوار می‌شمارند. 

و به جای آن که امام را برای امام بخواهند، امام را برای خود می‌خواهند. و از این که شناختی نسبت به مقام و مرام آن عزیز سفر کرده ندارند، کمبودی حس نمی‌کنند، گویا هیچ وظیفه‌ای در ایام غیبت امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ بر عهده‌ی افراد گذاشته نشده است.

برخی از جلوه‌های محبت از این قرارند:

ـ یاد حضرت.

ـ دعا برای سلامتی و ظهور حضرت.

ـ صدقه دادن برای سلامتی حضرت.

ـ تقدیم خواست او بر خواست خود.

ـ تلاش در کسب رضایت او

ـ تجدید بیعت (اللّهم اِنی... عهداً و عقداً و بیعه له فی عنقی).

-اظهار ناراحتی از فراق

ـ اشتیاق

 

تأسّی

برخی از صفات حضرت که در آنها باید به ایشان تأسّی نمود عبارتنداز

ـ تقوا

ـ عبادت

ـ سخت کوشی و جهاد

ـ زُهد

ـ عدالت 

ـ سخاوت 

ـ صبر و بردباری 

چرا ما به وظیفه‌های دوران غیبت عمل نمی‌کنیم؟

پاسخ این سئوال آن است که ما به عصر غیبت خو گرفته‌ایم و به تیرگی‌ها و تاریکی‌ها عادت نموده‌ایم. 

اعتیاد و خو گرفتن انسان به هر چیزی، مانند مسأله‌ی فطرت و طبیعت، انسان را به سوی آن جذب می‌کند، به طوری که گویی اراده و اختیار را از او گرفته است.

این قدرت را خدا به انسان داده تا با خو گرفتن به خوبی‌ها بدون زحمت به سوی آنها جذب شوند و از بدی‌ها کناره گیرند. 

لذا امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ فرمود: العاده طبع ثان. 

اعتیادهای اجتماعی، قدرتی بسیار بیشتر از اعتیادهای فردی دارند، یکی از عادت‌های شوم اجتماعی، خو گرفتن به وضع موجود است. 

در حالی که اگر کسی بتواند عادت‌های اشتباه را کنار زده و خود را به خصلت‌های ارزنده‌ی انسانی زینت دهد، به بهترین مقامات عالی دست می‌یابند.

 

شکی نیست که انتظار فرج، میل فطری همة انسان‌ها و خواستة مشترک تمامی ملل و ادیان دنیاست و زمان و مکان نمی‌شناسد و به قوم و گروهی اختصاص ندارد.

اعتقاد به قیام یک منجی در آخرالزمان که زمین را پر از عدل و داد می‌کند و به طور معجزه آسا ظلم و جور را ریشه کن می‌سازد پایه ایمان را مستحکم می‌کند و نهال امید را در دل بارور می‌رویاند

انتظار فرج در اسلام و به ویژه در مذهب تشیع، عبارت است از ایمان استوار به امامت و ولایت حضرت ولی عصر(علیه‌السلام) و امید به ظهور آن آخرین ذخیره الهی و آرزوی فرا رسیدن روزگار رهایی مستضعفان از چنگال مستکبران، و تمام شدن دوران ظلم و ستم طاغوتیان، و پیروزی نهایی مؤمنان، و آغاز حکومت صالحان، تا پایان جهان است. که این انتظار دربردارنده تمامی مبانی اعتقادی اسلام است. 

انتظار فرج در اسلام، در واقع نوعی آمادگی است.

 آمادگی برای پاک شدن، پاک زیستن و دور ماندن از زشتی‌ها و آمادگی برای حرکتی مستمر و دائم، با تلاش و کوششی پی‌گیر و خستگی ناپذیر توأم با خود سازی در مرحله اول و دگر سازی در مراحل بعدی و سرانجام آمادگی برای شرکت در انقلاب جهانی حضرت مهدی(علیه‌السلام) که آغاز آن ظهور حضرت و فرجام آن، شکست تاریکی‌ها و ظلم‌هاست و نتیجه آن، برپایی حکومت عدل الهی و تحقق قول و پیمان خداوند به عزت بخشی مؤمنان است

 

شاد نمودن حضرت

یاری کردن آن جناب، چنگ زدن به ریسمان ولایت ایشان، شادمان نمودن و احسان کردن به حضرتش می باشد و برخی اخبار بر این دلالت دارند.

در کتاب شریف کافی به سند خود از مفضل عمر از امام صادق علیه السلام آورده که فرمود: چنین نپندارد کسی از شما که چون مؤمنی را شادمان ساخت فقط او را مسرور نموده، بلکه به خدای سوگند، ما را خوشحال کرده بلکه به خدا سوگند، رسول خدا صلی الله علیه و آله را مسرور ساخته است.

 

اطاعت از دستورات

عبد باید رأی، سلیقه، اجتهاد و استنباط خود را کنار نهاده و قدم به قدم به دستورالعمل های مولای خود حضرت مهدی علیه السلام عمل نماید.

 

 

شناخت نشانه های ظهور

شناختن علائم ظهور حضرت علیه السلام بویژه علائم حتمی که امامان علیهم السلام آنها را خبر داده اند، چون بر همه لازم است که بعد از ظهور حضرت به او روی آورده و با حضرتش بیعت نمایند و روی آوردن به سوی آن حضرت هنگام ظهورش از شهرها، جز بعد از علم به ظهور، امکان پذیر نیست و این علم، به سبب آشکار شدن علائم حتمیه ظهور که وعده شده اند حاصل می گردد پس بایستی علامات ظهور حضرتش را شناخت، این علامات مفصلاً در کتب مربوطه آمده است، بر طالبین است که بدان کتب مراجعه نمایند. 

 

هدیه ثواب نماز به حضرت

مؤمن می تواند نماز مخصوص به عنوان هدیه به آن حضرت علیه السلام یا به یکی از ائمه بجا آورد و هیچ حدّ، وقت و شماره ای برای این نماز نیست و مؤمن به مقدار محبت و توانایی اش به محبوبش تقدیم می کند.

ابومحمد صمیری می گوید: ما را ابوعبدالله احمد بن عبدالله بچلی به سندی که مرفوع است به ائمه علیهم السلام، حدیث کرد که فرمود: «هر کس ثواب نماز خود را برای رسول خدا و امیرالمؤمنین و اوصیای بعد آن حضرت علیه السلام قرار دهد، خداوند ثواب نمازش را آن قدر افزایش می دهد که از شمارش آن نفس قطع می گردد و پیش از آنکه روحش از بدنش برآید به او گفته می شود: ای فلان! هدیه تو به ما رسید، پس امروز پاداش و تلافی نیکی های تو است دلت خوش و چشمت روشن باد به آنچه خداوند برایت مهیا فرمود و گوارایت باد آنچه را به آن رسیدی